خودش را در آغوش دیگری تصور می کرد . . . !

دســتـای مـــن ســــرده یـعـنی کـه مــن تـنـهــام

یـعـنی ازت دورم , یـعـنی تـــو رو مــیـخــوام ...

ایـنـو بفـهـم...!

˙·٠•♥•٠·˙ ˙·٠•♥•٠·˙ ˙·٠•♥•٠·˙ ˙·٠•♥•٠·˙

خـــداونـدا . . . !

اراده ام را بـه زمـــان کــودکــی ام بـازگــردان ،

همــان زمــان کـه بــرای یـکــبـار ایـستـادن ،

هـــزار بـار می افــتـادم امـا نـا امــیـد نـمی شــدم . . .

˙·٠•♥•٠·˙ ˙·٠•♥•٠·˙ ˙·٠•♥•٠·˙ ˙·٠•♥•٠·˙

وقـتـی مــرا در آغــوش می گـرفت چـشمانـش را می بـست!

نمــیدانم از احـسـاس زیـادش بــود یا ایـنکه…

خــودش را در آغـــوش دیگـری تـصــور می کــرد…!

˙·٠•♥•٠·˙ ˙·٠•♥•٠·˙ ˙·٠•♥•٠·˙ ˙·٠•♥•٠·˙

اونـے کـہ واســـہ شُـمــا ادّعـــا مــے کـنـہ

واســـہ بــودنِ با مــآ دُعــا مـے کـنـہ!

عـآرهـ عـــزیــزم !